Skip to main navigation Skip to main content Skip to page footer
Menu

«ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΕ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ

19-21 Οκτωβρίου 2001
Κεντρικό Κτήριο Πανεπιστημίου Αθηνών και Φιλοσοφική Σχολή, Ζωγράφου
Υπεύθυνη Διοργάνωσης: Καθηγήτρια κ. Βασιλική Δενδρινού

Με περισσότερους από 500 συμμετέχοντες/ουσες το ευρωπαϊκό αυτό συμπόσιο, το οποίο οργανώθηκε από μέλη του Τμήματος με τη βοήθεια διεπιστημονικής επιτροπής των Τμημάτων Ξένων Γλωσσών και Φιλολογιών του Πανεπιστημίου της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, διενεργήθηκε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Έτους Γλωσσών 2001 και ήταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Την έναρξη του Συμποσίου έκανε η Γενική Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του ΥΠΕΠΘ, Καθηγήτρια Σ. Πριοβόλου και τις εναρκτήριες ομιλίες η Πρόεδρος του Συμποσίου, Καθηγήτρια Β. Δενδρινού και ο εκπρόσωπος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, Καθηγητής Α.-Φ. Χριστίδης. Σημαντική βαρύτητα είχαν οι ομιλίες της εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Sylvia Vlaeminck και της εκπροσώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης κ. Johanna Panthier. Οι επίσημες γλώσσες του Συμποσίου ήταν η ελληνική και η αγγλική.

Οι 30 Έλληνες/ίδες και ξένοι/ες προσκεκλημένοι/ες επιστήμονες και υπεύθυνοι/νες Ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής-γλωσσικής πολιτικής με τις ομιλίες τους προσανατολίστηκαν στο να ευαισθητοποιήσουν ακαδημαϊκούς, εκπαιδευτικούς και επαγγελματίες στο χώρο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης σχετικά με θέματα που άπτονται του γλωσσικού και πολιτισμικού πλουραλισμού, καθώς και των εναλλακτικών γλωσσικών προγραμμάτων που μπορούν να υλοποιηθούν σε μια πολυγλωσσική-πολυπολιτισμική Ευρώπη. Το συμπόσιο υπογράμμισε πως η διαχείριση του γλωσσικού και πολιτισμικού πλουραλισμού στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαιτεί συγκροτημένες εθνικές και διακρατικές γλωσσικές εκπαιδευτικές πολιτικές, εδραιωμένες σε κριτικές θεωρήσεις του γλωσσικού πλουραλισμού, έτσι ώστε να μην θεωρείται η προαγωγή της πολυγλωσσίας μέσα από το πρίσμα του εθνικού προστατευτισμού και της «κυρίαρχης γλώσσας». Κυρίως όμως απαιτεί από τα κράτη-μέλη να σχεδιάσουν αποτελεσματικά τις πολιτικές εκμάθησης ξένων γλωσσών τους, ώστε να οδηγηθούν σε μια ίση κατανομή γλωσσικής και πολιτισμικής ισχύος και «παραγωγικές» διαδικασίες εκμάθησης και διδασκαλίας των ξένων γλωσσών στην εκπαίδευση.